خداوند در قرآن بت پرستان را کافر و مشرک دانسته زیرا آنها می گفتند : بتها در نزد خدا از ما شفاعت می کنند. شما شیعیان هم می گویید اهل بیت در نزد خدا از ما شفاعت می کنند، پس کافر و مشرک هستید !؟

شاید این شبهه را شنیده باشید و شاید با اون در آینده مواجه بشوید پس جواب مرحوم دوانی رو به این شبهه می تونید در این نوشته بخونید و نظرتون رو بیان کنید.

آری خداوند ، حکم به کفر اینان نمود ، ولی منشا کفر آنها یکی از این دو امر است : یا به خاطر ظلمی است که درباره خدا مرتکب شده اند و بوسیله آن به خدا تقرب می جویند و یا به خاطر پرستش واسطه مذکور ، یعنی بت هاست که می گفتند : « به این خاطر آنها را می پرستیم که ما را به خدا نزدیک می کنند. »
لازم به ذکر نیست که این هر دو ، ربطی به شفیع قرار دادن پیغمبران ندارد. زیرا وسیله قرار دادن آنها نه کفر است و نه شرک. به دو دلیل :

1- شیعه بلکه عموم مسلمانان که شفاعت را جایز می دانند ، از محمد بن عبدالوهاب نجدی (رئیس فرقه وهابی ها) سوال کنند : آیا در شریعت اسلام ، شفاعت هست یا نیست ؟

اگر بگوید : نیست ، چیزی را که قبلاً اعتراف نموده بود منکر شده است. (گفته بود خداوند شفاعت را به پیغمبر و هم غیر او عطا کرده است زیرا در آیات قرآن این مطلب بیان شده است )

و اگر بگوید : شفاعت در شریعت اسلام هست ، به وی می گوئیم آیا کسی که شفاعت می کند ، در آمرزش گناهان با خدا شریک است ؟ یا با کسی که شفاعت می خواهد در خواستن آمرزش شریک می باشد ؟

اگر بگوید با خدا شریک است ، برای خدا شریک قرار داده است ، و به آنچه که از آن می گریخته گرفتار شده است. و چنانچه بگوید با مشفوع در طلب مغفرت شریک شده است ، آنچه را مسلمانان معتقدند ، اعتراف کرده است.
و اگر بگوید : شفاعت در دنیا و آخرت فرق می کند ، می گوئیم در این صورت چیزی که در این دنیا شرک است ، نمی تواند در آخرت پرستش باشد ، شرک شرک است ، خواه در دنیا باشه  ، خواه در جهنم.

2- اگر توسل جستن به شفیع ، به معنی پرستش او باشد ، دیگر امر به توسل در آیه شریفه « یا ایُّها الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا الله وَ ابتَغُوا اِلَیهِ الوَسیلَه » جایز نخواهد بود. زیرا منظور از وسیله چیزی است که به وسیله آن به خدا متوسل شوند. این دیگر اختصاص به افعال عبادی ، یا مطلق طاعت ، یا کتاب و سنت ندارد ، بلکه ظاهر لفظ « وسیله » عام است، و نمی توان از معنی ظاهری آن عدول کرد.

بنابراین شامل مطلق وسایلی می شود که خدا امر نموده از آنها پیروی کنند ، و به آنها چنگ زنند ، و اینان پیغمبران هستند ، و ریسمان کشیده الهی از آسمان به زمین می باشند که خدا می فرماید : « وَ اعتَصِمُوا بِحَبلِ اللهِ جمیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا »
زیرا منظور از حبل ( ریسمان ) در آیه واسطه میان خدا و بندگانست و این معنی تشبیه شده به ریسمانی که دو چیز را به هم پیوند می دهد.

با توجه به این حقیقت ، سخن وهابی ها که می گویند : در شریعت اسلام « واسطه » امر بیهوده ای است ،برخلاف کتاب و سنت می باشد. زیرا « واسطه » گذشته از قرآن ، در احادیث صحیح هم وارد شده است ، مانند حدیث متواتر بین شیعه و سنی که پیغمبر (ص) فرمودند : « اهل بیت من در میان شما همانند کشتی نوح است که هر کس در آن نشست ، نجات یافت ، و هر کس از آن سرپیچی نمود ، غرق شد. »

و در حدیث متواتر دیگر فرمودند : « من دو چیز گرانبها در میان شما می گذارم : کتاب خدا و دودمانم. مادام که دست به دامان آنها زده اید ، هرگز گمراه نمی شوید. » معنی چنگ زدن و دست به دامن آنها زدن هم اینست که در مواقع گرفتاری ، به آنها توسل جویند ، و آنها را باعث نجات خود ، از هلاکت در دنیا و آخرت بدانند.

شفاعت یعنی چی ؟
شفاعت عبارت است از : جمع شدن شفیع با مشفوع (یعنی شفاعت کننده با کسی که برای او شفاعت شده) در دعا و سوال. شفیع به معنی جفت است ، شفاعت یعنی انسان خود را با طرف مقابل ، در حاجت خواستن جفت کند ، تا با وی در خواستن حاجت از خداوند گرد آید.
شفاعت خواستن به وسیله انبیاء و اولیاء ، مثل اینست که از یکی از مقربان درگاه امیری بخواهی تا تو را در کاری که با او داری یاری دهد و همراهی کند.

آیات دیگر مانند آیه « لا یَملِکونَ الشَّفاعهَ اِلّا مَن اَتَّخَذَ عِندَ الرَّحمنِ عهداً » و آیه « لا یَشفَعُونَ اِلّا لِمَن ارتضی » نشان می دهد که شفاعت برای کسی است که پیمانی از خدا گرفته و مومنان نیز شفاعت می نمایند و دیگر اینکه شفاعت بعد از اجازه و رضای خداوند متعال است و اگر شفاعت آنها شرک بود ، دیگر اجازه و رضای خدا معنی نداشت.
در سوره یوسف آیه 97 از زبان فرزندان یعقوب می خوانیم « ای پدر ما ! برای ما از خدا آمرزش بخواه تا خدا گناه ما را بیامرزد که ما خطاکار بوده ایم. » و در آیه بعد حضرت یعقوب می فرماید : « از خدایم برای شما مغفرت طلب می کنم. »

و همینطور آیات زیاد دیگری که پیرامون مسئله شفاعت ، معنای واقعی آنرا روشن می کند و شما می تونید در کتاب « فرقه وهابی و پاسخ شبهات آنها » از مرحوم دوانی اونها رو مطالعه کنید .